A jak dla mnie zarówno oryginał jak i remake dają radę, jako odmóżdżające kino akcji bez większego polotu. I przyznam się zastanawiają mnie te pochwalne oceny wobec wiekopomnego arcydzieła kinematografii, czyli oryginału z Patrickiem Swayze. Naprawdę oglądaliście tamten film?

I tak sobie kilka ciekawych ocen znalazłem:

"Oryginałowi z Patrickiem Swayze do piet nie dorasta"
"Przecież - może już nie pamiętam albo koloryzuję - ale oryginalny Wykidajło był naprawdę porządnym kinem akcji. Wydaje mi się, że nie miał tak absurdalnej fabuły…"
"Groteska i szkoda czasu. Nie chodzi tu juz na koniec nawet o porównywanie do filmu że Swayze. Tamten miał swój czar, magię ale i obsadę. Tu nic się nie "klei" i od biedy obejrzałem go całego dzięki pilotowi."

I przyznam jedynie, co tu pasuje to magia, ale w kontekście sentymentalnej podróży w przeszłość (eh te fryzury).
I by nie było zaraz po seansie nowej wersji Road House obejrzałem sobie dla przypomnienia oryginał.
Różnice?
Na pewno trochę kontekst bohatera. W oryginale mamy jednak gościa, który już wcześniej trudnił się sie zawodem bramkarza, tu jednak mamy byłego zawodnika UFC, który zostaje o to poproszony.
Tu mamy jednego głównego tępego osiłka, fakt pojawia się po jakimś czasie, a tam jednak jest to rozłożone na większą grupę, bez kogoś wiodącego.
Poza tym?
Taka sama banalna i absurdalna fabuła. Ten sam żałosny watek miłosny z pustą lalą. Ta sama zgraja tępych kołków stanowiących tylko tło dla kolejnych scen bijatyk.
Obsada? No litości.
W oryginale ta wielka obsada to Patrick Swayze i Sam Elliott + zgraja nołnejmów.

Tak, więc w tym kontekście, filmu, który ma wypełnić wieczór, bez jakiejś wielkiej rozkminy nad sensem istnienia, a z założeniem obejrzenia trochę mordobicia okraszonego żałosnym wątkiem miłosnym dla rozluźnienia jak dla mnie daje radę, podobnie jak dał radę oryginał.